درخواست های رابطه جنسی در دوران دوستی -آکا

خط قرمزها را مشخص کنید

رابطه شناخت بدون اطلاع خانواده، همیشه مشکل دار و ناقص است، چه بسا هر چقدر هم شما منطقی باشید در نهایت پس از مدتی، مغلوب احساسات و عواطف تان می شوید و در دامی گرفتار می آیید که ممکن است مفری از ان نداشته باشید. اما اگر همواره اصرار دارید که باید خودتان، فرد مقابل را بشناسید لازم است برای این ارتباط حد و مرز تعیین کنید و خطوط قرمز آن را هم برای خود و هم برای ایشان تعریف نمایید. شما به عنوان یک دوشیزه با کمالات، باید صحبت راجع به مسائل جنسی را تنها مشروط به دوران نامزدی بدانید و لاغیر، بی تردید اگر پسری شما را برای ازدواج انتخاب کرده باشد، پیشنهاد منطقی تان را می پذیرد.

بهانه های فرار از ازدواج را بشناسید

از مرکب خیالی شاهزاده سوار بر اسب قصه ها پیاده شوید و با نگاهی منطقی و عاقلانه به قضیه آشنایی تان توجه کنید،چه بسا همیشه پاسخ های مشخصی برای بهانه های آقایانی که از رسمی شدن ارتباط خودداری می کنند، وجود دارد:

* تا کسی را خوب نشناسم، ترجیح می دهم اقدام رسمی نکنم

به راستی تا به حال اندیشیده اید این شناختی که همه راجع به آن سخن می گویند، چگونه شناختی است؟ تعریف شما و فرد مقابل تان از شناخت چیست؟ آیا رد و بدل کردن هزاران پیامک روزانه و مکالمات تلفنی چند دقیقه ای که جز دو سه روز اول ، حرفها تکراری می شوند و بیشتر جنبه گزارش روزانه به خود می گیرند، به واقعیت قدمی در جهت شناخت حقیقی است؟ از سوی دیگر، روال ارتباطات پیامکی و تلفنی چندان مساعد احوال یک دختر باوقار و متین نیست، معمولا دریکی دو سه روز اول، در حد یک مکالمه چند دقیقه ای کوتاه و یا چند پیامک رسمی است اما بعد از چند روز “شما” تبدیل به “تو” می شود و رابطه ها نزدیکتر و نزدیکتر، تا جایی که صمیمیت گل می اندازد و واژه های عزیزم، جانم و… چاشنی پیامک ها می شود و شاید هم در کمتر از دو سه هفته دوست دارم، چقدر زندگی با تو خوب و قشنگه و شعر و شاعری و… بی گمان بعد از تجربه این احساسات لطیف است که اندک اندک پیامک ها و صحبت ها رنگ و بوی جنسی می گیرند و… به راستی این همان روش شناختی است که به دنبال آن بودید؟ به واقع در این سطح از ارتباط ،حتی اگر دهها سال هم به طول بینجامد، جز شناخت سطحی و ظاهری و گاه لطمات عمیق روحی و جسمی چیز مهمی قابل دریافت نخواهد بود.

*فعلا شرایط ازدواج ندارم

آقایان در روابطی که تعهدی را احساس نکنند مسیر ازدواج را دنبال نمی کنند و حتی اگر اتفاقی و به ناچار در مسیر ازدواج قرار بگیرند، بعد از ازدواج، همواره به تعهدشان پایبند نبوده و به احتمال زیاد همان رویه تجردی را دنبال خواهند کرد.

به علت مشغله کاری یا تحصیلی ، شرایط ازدواج ندارم؛ دومین بهانه مردانه ای است که دختران را به امید فردایی که ممکن است هرگز هم رقم نخورد، به انتظار همیشگی می نشاند. اما آیا بهتر نیست از مسند خیال و رویا پایین بیایید و از فرد مقابل تان بپرسید: اگر شرایط ازدواج ندارید، چرا پیشنهاد ازدواج می دهید و مرا به روزی که زمانش هرگز، مقرر نیست، وعده می دهید؟

اگر در جواب این پرسش، با چنین پاسخی مواجه شدید: “می خواهم همدیگر را خوب بشناسم تا به محض محیا شدن شرایط، اقدام کنم”، بدانید که این شرایط هیچ وقت آماده نمی شود، پس دور خوش خیالی تان را خط بکشید و به پای این وعده های خام، عمر و جوانی و شرافت زنانه تان را نسوزانید.